Historia ewolucji łopaty inżynierskiej

Łopata inżynierska, ulepszona przez trzy generacje łopaty do dwukrotnego złożenia, rękojeść jest trójkątna i opływowa oraz pełni funkcje łopaty, kilofa, łomu (ciernia), piły i noża. Pod względem technologii produkcji w celu zwiększenia wytrzymałości stosuje się wysokiej jakości hartowaną stal wysokowęglową. , Odporność na zużycie, korozję, odporność na wysoką temperaturę. Znana również jako łopata saperska. Podczas I wojny światowej armia niemiecka dysponowała dużą ilością sprzętu i zastosowania. Liczebność naszej armii jest największa spośród trzech sił zbrojnych Armii Ludowo-Wyzwoleńczej. Po rozpadzie byłego Związku Radzieckiego jest to obecnie armia o największej liczebności na świecie. W historii Armia Ludowo-Wyzwoleńcza po raz pierwszy użyła łopat na dużą skalę do celów wojskowych w trzech głównych bitwach. Wcześniej walczyli z partyzantami. Po wyzwoleniu, ze względów historycznych, Rzeczpospolita zastosowała strategie militarne, takie jak przygotowania do wojny i przygotowania do klęski głodu, kopanie głębokich dołów i gromadzenie zboża itp. oraz zrealizowała wiele projektów budowy podziemnych bunkrów. Dopiero wtedy łopata inżynierska została oficjalnie włączona do użytku wojskowego naszej armii. W dziedzinie sprzętu nie było wcześniej jednolitej i prawdziwej wojskowej łopaty inżynieryjnej, a zastosowano bardzo powszechną łopatę z długim drewnianym trzonkiem.
Można powiedzieć, że narodziny pokolenia wojskowych łopat inżynieryjnych były potrzebą przetrwania. Żołnierze stwierdzili, że drewniana rączka zwykłych łopat była za długa, niełatwa do przenoszenia i łatwo było odsłonić cel, więc skrócili drewnianą rączkę. Później ta metoda stopniowo się rozpowszechniła. W tym czasie dział logistyki wprowadził kilka drobnych zmian do łopaty w oparciu o sugestie wielu weteranów i obserwacje terenowe wielu łopat, które były używane przez wiele lat. Po pierwsze, drewniany trzonek znajdował się daleko od wierzchołka łopaty. Mały otwór przelotowy został otwarty równolegle do powierzchni łopaty. Po drugie, w zależności od zużycia niektórych często używanych starych łopat, drewniany uchwyt zmieniono na gruby, cienki, gruby, opływowy kształt, a po obu stronach powierzchni łopaty dodano małe otwory. Cztery małe otwory służą do przywiązania łopaty do torby marszowej za pomocą liny. Nie jest łatwo spaść podczas pływania z bronią, forsownych ćwiczeń i długotrwałego marszu. Opływowy drewniany uchwyt jest bardziej odpowiedni do trzymania w dłoni, a także wykorzystuje tradycyjną zieloną farbę wojskową.